فولادسازان آمريكايي به اميد بهبود بازار خودرو هستند
به گزارش متال بولتن، در آمريكا سه كارخانه بزرگ خودروسازي تا سال 2007، سالانه بيش از 15 ميليون دستگاه خودرو توليد كرده‌اند. سال گذشته اين سه كارخانه بهترين آمار فروش را از سال 2008 به بعد داشته‌اند، به‌طوري كه جمع آمار فروش آنها به رقم 933/5 ميليون دستگاه رسيد:
ـ جنرال موتور (GMC) ـ 5/2 ميليون دستگاه فروش داشته كه نسبت به سال 2010 افزايش 13 درصدي را داشته است.
ـ فورد ـ 062/2 ميليون دستگاه ـ افزايش 17 درصدي نسبت به سال 2010
ـ كرايسلر ـ 370/1 ميليون دستگاه ـ افزايش 26 درصدي نسبت به فروش در سال 2010، علاوه بر اين، اين كارخانه‌ها بهترين فروش را به چين داشته‌اند كه توانسته‌اند جمع فروش خود را به 278/3 ميليون دستگاه برسانند. جنرال موتور گزارش كرده كه 448/2 ميليون دستگاه براساس يك سرمايه‌گذاري مشترك با چيني‌ها در داخل چين توليد شده، اگرچه اين ارقام يك رشد و بهبود به نظر مي‌رسد، اما اين آمار و ارقام بشدت و به طرز نگران‌كننده‌اي زير آمار و ارقام قبل از سال 2008 است. در حقيقت اين آمار نشان مي‌دهد كه توليد كمتر از 40 درصد ميزان به‌دست آمده در قبل از 2007 است.
اين آمارها نشان مي‌دهد كه تقاضا براي فولاد بشدت ضربه خورده و اين شرايط تا زماني ادامه خواهد داشت كه اعتقادي بين عامه به‌وجود آيد تا به خريد بيشتر خودرو روي آورند.
اين شك و ترديد در بازار توام با دلهره و نگراني و بي‌اعتمادي نسبت به نيروي واقعي در قفاي اين توسعه حيرت‌انگيزي كه توسط چين تجويز مي‌شود، بازار را هرچه بيشتر سردرگم كرده و هنوز براي اكثر مردم اين معما در مورد چين وجود دارد كه با 600 ميليون تن فولاد توليدي خود چه مي‌خواهد كند. آمار صادراتي اين كشور در دسامبر 2011 تا 10 درصد كاهش پيدا كرد.
اجازه دهيد كه نگاهي به اقتصاد بحران‌زده اروپا بيندازيم كه همچنان اوضاع آن وخيم‌تر مي‌شود. چشم‌انداز بخش خودروسازي در اروپا شبيه آمريكاست. فولادسازان اميدوارند كه رشد سال گذشته تداوم داشته باشد و اگر خودروسازان بتوانند به رشد بالاي 10 درصد دست پيدا كنند خوشحال خواهند شد.
اگر بخواهيم كه سطح فروش خودرو و لوازم خانگي افزايش پيدا كند، بايد سرمايه‌گذاري كلي در بخش‌هاي مختلف انجام شود كه شامل بخش مسكن نيز است.
به هرحال دولت‌هاي غربي ارايه كمك‌هاي مالي يا بسته‌هاي محرك‌هاي اقتصادي خود را براي افزايش هزينه‌هاي مردمي تا آينده نزديكي متوقف كرده‌اند. پروژه‌هايي كه آغاز مي‌شوند با مشكلات شديد مالي مواجه هستند، اگرچه قيمت‌هاي فولاد طي شش ماه گذشته همان‌گونه كه پيش‌بيني شده بود، تنزل پيدا كرده، اما هنوز به سطحي نرسيده كه اولين سهامدار و سپس تاجر از افت قيمت‌ها وسوسه شده و كالاي خود را به اميد اينكه قيمت آن افزايش پيدا خواهد كرد، خريداري كند تا در آينده از افزايش قيمت سود نصيبش شود.
اخيرا شاهد اين بوده‌ايم كه اتحاديه اروپا درصدد آن است كه قيمت‌هاي تحويلي خود در ماه فوريه را افزايش دهد كه به شرح زير است: كلاف نورد گرم 390 يورو در هر تن، كلاف نورد سرد 492 يورو در هر تن و پليت سنگين 530 يورو در هر تن.
مبدا همه اين قيمت‌ها اتحاديه اروپا است و شامل نيمه كره‌شمالي و جنوبي است. تناژهاي مربوطه آن پايين است، يعني 3760 تن براي كلاف نورد گرم، 2540 تن براي كلاف نورد سرد و 1980 تن براي ورق يا پليت سنگين است.