« سید احمد رضوی نیک» توضیح داد : برخلاف مصوبه‌های ستاد تنظیم بازارعرضه اولیه شمش فولادی ( بیلت و بلوم و اسلب) به واحدهای پایین دستی در بورس کالا کاهش چشمگیری داشته و این مهم نیازمند کنترل و نظارت دستگاه‌های ذیربط است.
وی خاطرنشان ساخت : براساس آمارهای قابل دسترسی که در سایت بورس کالا ثبت شده ، میزان عرضه شمش فولاد در پنج ماهه امسال یک میلیون و ۱۶۲ هزار و ۹۲۹ تن بود ، در حالی که برپایه اعلام انجمن تولید کنندگان فولاد ایران در چهار ماه نخست امسال حدود پنج میلیون و ۵۰۰ هزار تن شمش فولاد تولید شده و در عین حال باید ماهانه حدود یک میلیون تن در بورس کالا عرضه شود.
رضوی نیک یادآور شد : مجموع عرضه شمش در پنج ماه گذشته توسط تولید کنندگان فولاد در واقع یک پنجم تقاضای شمش را در بورس پاسخ داد ، در حالی که میزان میلگرد عرضه شده در دوره فروردین تا پایان مرداد ماه ۹۹ در بورس کالا یک میلیون و ۲۵۹ هزار و ۶۵۰ تن بود ، که برابر ابلاغیه وزارت صنعت ، تولیدکنندگان محصولات نوردی باید ۶۹۷ هزار و ۷۵۷ تن محصول در بورس کالا عرضه می‌کردند ، اما در حدود دو برابر تعهدات خود عمل کرده و محصول در بورس کالا فروختند.
وی خاطرنشان ساخت : فولاد سازان ترجیح می‌دهند به جای صادرات ، ۲۰ تا ۲۵ درصد شمش را در بورس کالا بفروش برسانند و بقیه را در بازار آزاد به نوردکاران با قیمتی به میزان ۲۰ تا ۳۲ درصد بالاتر بفروشند.
رییس انجمن نورد کاران فولادی ایران تصریح کرد : وزارت صنعت براساس بخشنامه‌ای به نوردکاران در یکی دو هفته گذشته ، خواستار آن شده که واحدهای تولید کننده مقاطع طویل نسبت به پروانه خود ، ۶۰ درصد ظرفیت نهایی را در بورس کالا عرضه کنند ، درحالی که این واحدها از ابتدای سال ۱۳۹۹ کمتر از ۳۵ درصد ظرفیت خود را تولید کرده‌اند.
وی خاطرنشان ساخت : وزارت صنعت چگونه میزان عرضه واحدهای نوردی را براساس ۱۰۰ درصد ظرفیت تعیین می‌کند درحالی که این موضوع بدور از ارزیابی های کارشناسی است و اعتماد به تشکل هاست .
رییس انجمن مزبور اضافه کرد : تولید کنندگان فولاد نسبت به افزایش قیمت‌ها در آینده تضمین و گارانتی می‌گیرند و با درنظرگرفتن شمش فروخته شده به نورد کار در شهریورماه با توجه به قیمت تمام شده شمش به علاوه ارزش افزوده و کرایه حمل برای نورد کار هرکیلو شمش ۹ هزار و ۴۰۰ تومان قیمت‌گذاری می‌شود.
وی معتقد است : اکنون نورد کار باید یا محصولش را زیر قیمت بفروشد یا نقدینگی خود را به نوعی در بازار برای جبران ضرر در گردش قرار دهد و یا بدلیل خریداری مواد اولیه گران ، تولید خود را با قیمت بالا بفروش برساند.