با این حال کشورهایی هستند که هنوز هم از موضوع استفاده از این سوخت ها دفاع می کنند و از موضع خود کوتاه نمی آیند چرا که منافع ملی آن ها به این نوع سوخت ها گره خورده است. 

دلیلی وجود دارد که هند و چین در اجلاس آب و هوای گلاسکو از آینده زغال سنگ دفاع کردند چرا که هیچ کشوری در دهه گذشته ظرفیت نیروگاه های زغال سنگ را بیشتر از این دو تولید کننده اصلی گازهای گلخانه ای اضافه نکرده است.

چین و هند در حال حاضر روزانه 14 میلیون تن کثیف ترین سوخت فسیلی را استخراج می کنند. زغال سنگ نه تنها برای نیازهای فعلی آنها به انرژی حیاتی است، بلکه به نظر می رسد در دهه های آینده نیز نقش مهمی داشته باشد. این در حالی است که دو غول آسیایی حجم عظیمی از انرژی های تجدیدپذیر را نصب کرده و اهدافی را برای به صفر رساندن انتشار گازهای گلخانه ای دنبال می کنند. با این حال رفتارهای ضد و نقیض آن ها در این زمینه باعث شده است تا بسیاری از کارشناسان در یافتن روش آینده این دو کشور برای تامین انرژی سر در گم باقی بمانند. 

بر اساس گزارش گلوبال انرژی مانیتور، خط لوله جهانی انرژی زغال سنگ در دست ساخت، سال گذشته افزایش یافت، این برای اولین بار است که از سال 2015 به این طرف این عدد مثبت می شود، که بخش عظیم آن توسط موجی از تاسیسات جدید پیشنهادی در چین هدایت شد. دولت هند پیش بینی می کند ظرفیت کارخانه زغال سنگ از 208 گیگاوات تا سال 2030 به 267 گیگاوات افزایش یابد. به طور معمول، انتظار می رود که نیروگاه های جدید زغال سنگ حداقل برای 30 سال کار کنند و نقش سوخت را در ترکیب انرژی جهانی پس از اواسط قرن تثبیت کنند.

مذاکره کنندگان روز شنبه با تغییراتی در آخرین لحظه در معاهده COP26 دست و پنجه نرم کردند که درخواست برای تسریع در "حذف تدریجی" برق زغال سنگ را پس از مخالفت های هند و چین به تعهد برای "کاهش تدریجی" استفاده از سوخت فسیلی تغییر داد. این باعث واکنش شدید علیه این دو کشور شد و آلوک شارما رئیس COP26 در مصاحبه ای با بی بی سی گفت که چین و هند باید این سطح از مخالفت را که باعث تغییر در یک قسمت مهم از این معاهده شده است را توضیح دهند. 

در همین حال، معادن در سراسر چین و هند در هفته‌های اخیر تولید خود را افزایش داده‌اند تا از بحران عرضه که باعث کمبود گسترده برق و محدود کردن فعالیت‌های صنعتی شده است، کاسته شود. معدنچیان چین هدف دولت را برای افزایش تولید به 12 میلیون تن در روز شکسته اند، در حالی که تولید روزانه هند نزدیک به 2 میلیون تن است.

یانگ ویمین، یکی از اعضای کمیته اقتصادی کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چین و مشاور دولت، روز شنبه در کنفرانسی در پکن گفت: قطع برق از اواسط تا اواخر سپتامبر نشان می‌دهد که ما هنوز آمادگی کافی را نداریم. او گفت که برای تکمیل پروژه های رو به افزایش انرژی های تجدیدپذیر به میزان بیشتری سرمایه گذاری بر روی نیروگاه های سوخت فسیلی نیز است تا تامین برق مورد نظر ساخت تجهیزات انجام شود. 

بر اساس گزارش بلومبرگ نف، سهم زغال سنگ در تولید برق جهانی در سال 2020 به 34 درصد کاهش یافت، که کمترین میزان در بیش از دو دهه اخیر است، اگرچه همچنان سوخت فسیلی بزرگترین منبع انرژی باقی مانده است.

با این حال در چین، سوخت فسیلی حدود 62 درصد از تولید برق در سال گذشته را به خود اختصاص داده است. رئیس جمهور شی جین پینگ هدفی را برای کشور تعیین کرده که مصرف سوخت خود را در سال 2025 به اوج برساند و در نظر دارد تا سال 2060 منابع انرژی غیرفسیلی از 80 درصد کل ترکیب منابع فراتر رود.
برای هند، زغال سنگ از اهمیت بیشتری برخوردار است و 72 درصد از تولید برق را تشکیل می دهد. تحلیلگران بلومبرگ ماه گذشته در یادداشتی گفتند که این سوخت تا سال 2050 همچنان 21 درصد از ترکیب برق هند را تشکیل می دهد.

دباسیش میشرا، از تحلیلگران اقتصادی هند، گفت که زغال سنگ "می تواند به کشور کمک کند تا نیازهای انرژی خود را بدون وابستگی به واردات برآورده کند"، به ویژه از آنجایی که جایگزین هایی مانند انرژی هسته ای به دلیل هزینه های بالا و نگرانی های ایمنی با مشکل مواجه شده اند.

دانشمندان علوم هواشناسی اصرار دارند که فشار کشورهای مصرف کننده زغال سنگ برای اجازه استفاده طولانی مدت از سوخت با تلاش برای محدود کردن افزایش دمای جهانی به 1.5 درجه سانتیگراد – نسبت به سطوح قبل از صنعتی شدن – ناسازگار است.

متیو انگلند، پروفسور ساینتیا در مرکز تحقیقات تغییرات آب و هوایی در دانشگاه نیو ساوت ولز در سیدنی، در بیانیه‌ای گفت: «زغال‌سنگ باید رها شود تا بتوانیم آینده آب و هوایی ایمن را تضمین کنیم. بدون اقدام فوری برای باقی ماندن ذخایر سوخت های فسیلی جهان در زمین نمی توان به صفر خالص رسید.»