مدیرعامل شرکت ملی فولاد ایران میزان تولید دی اکسیدکربن صنعت فولاد جهان در سال 2020 را معادل 3/7 گیگاتن اعلام کرد.
محمد آقاجانلو که صبح امروز در بیست و پنجمین سمپوزیوم فولاد402 ،در خصوص “راهکارهای تولید فولاد سبز” به ایراد سخن پرداخته بود با اعلام مطلب فوق، فرآیند آهن‌سازی را به عنوان بیشترین سهم انتشار دی‌اکسیدکربن اعلام نمود و اظهار داشت: سهم صنعت فولاد از تولید دی‌اکسیدکربن 8 درصد از کل انتشار جهانی است.
وی میزان تولید فولاد جهان در سال 2020رامعادل 1/85 میلیارد تن اعلام نمود و خاطرنشان ساخت: که از این میزان سهم تولید فولاد از معدن 1400 میلیون تن (76درصد) و سهم تولید فولاد از قراضه 450میلیون تن (24درصد) بوده است.
آقاجانلو همچنین افزود: درحال حاضر 25 میلیارد تن فولاد در جهان وجود دارد که با نرخ مشخص به قراضه تبدیل شده و بطور متوسط 700 میلیون تن قراضه در سال تولید می شود.
مدیرعامل شرکت ملی فولاد ایران در خصوص تولید فولاد در سال 2050 اظهارداشت :پیش بینی می‌شود در این سال 2/7 میلیارد تن فولاد تولید شود که سهم تولید فولاد از معدن 1400 میلیون تن (معادل 52درصد) و سهم تولید فولاد از قراضه 1300 میلیون تن (معادل 48درصد) خواهد بود.
وی همچنین افزود: در سال 2050 معادل 60 میلیارد تن فولاد در جهان وجود خواهد داشت که استفاده بیشتر از قراضه، مصارف کمتر انرژی، رعایت محیط زیست و کاهش مواد معدنی باعث خواهد شد تولید فولاد به سمت کوره قوس توسعه یابد.
آقاجانلو با اشاره به سهم روش های تولید فولاد در جهان اظهار داشت : در سال 2020سهم کوره بلند 65درصد و سهم کوره قوس 35درصد بوده است که پیش‌بینی می‌شود در سال 2050 سهم کوره بلند 55 درصد و سهم کوره قوس 45درصد برسد و در سال 2100 شاهد سهم 40درصدی کوره بلند و سهم 60 درصدی کوره قوس باشیم.
مدیرعامل شرکت ملی فولاد ایران با اشاره به اینکه برای تولید فولاد سبز و بدون کربن باید بر تکنولوژی‌های نوین بر فرآیند آهن‌سازی تمرکز کنیم افزود: سه روش مطمئن و موثر در این ارتباط روش احیای هیدروژنی، روش جذب و ذخیره‌سازی کربن محیط و روش الکترولیز (الکترو-وینینگ) سنگ آهن می باشد که در حال حاضر برای روش احیای هیدروژنی 6 تکنولوژی در دست توسعه است که عبارتند از: “میدرکس هیدروژنی، هایبریت، هایفور، توسعه تولید فولاد هیدروژنی در تکنولوژی فاینکس و تکنولوژی فولاد هیدروژنی در بائوو استیل و همچنین ذوب احیایی به روش هیدروژن پلاسما” که متخصصان معتقدند با توسعه فولاد سبز و حذف کربن، 8 درصد از سهم این صنعت در انتشار کربن در جهان کاسته خواهد شد.
آقاجانلو با اشاره به اینکه 90% تولید فولاد کشور از مسیر میدرکس (پرد)-کوره قوس انجام می‌شود، خاطرنشان ساخت: درآینده نزدیک تولید آهن اسفنجی با 30% هیدروژن جایگزین گاز طبیعی انجام خواهد گرفت و این نوید را هم بدهم که شرکت فولاد شادگان، بنا دارد به عنوان اولین واحد فولادی کشور، از طریق هیدروژن مازاد واحدهای پتروشیمی این طرح را اجرا یی نماید.
نامبرده همچنین گفت: در فرایند میدرکس و یا پرد می‌توان همچنین با جذب کربن به انتشار کربن صفر رسید.
مدیرعامل شرکت ملی فولاد ایران درخصوص انواع روش‌های تولید هیدروژن گفت: امروزه، ریفرمینگ بخار متان مقرون به صرفه‌ترین فرآیند برای تولید هیدروژن است و تولید هیدروژن کم کربن به روش پیرولیز متان به طور قابل توجهی رقابتی‌تر از فرآیندهای الکتروشیمیایی مانند الکتولیز آب می‌باشد.
وی با اشاره به نقش رو به گسترش هیدروژن در اقتصاد انرژی کم کربن در آینده افزود: تولید هیدروژن از تجزیه گاز متان می تواند مقرون به صرفه‌ترین فناوری دوران گذار (حال حاضر) باشد و با توجه به دسترسی به گاز طبیعی در کشور، می‌توان از پیرولیز متان به عنوان یک راهکار میان مدت تا رسیدن به هیدروژن سبز به روش الکترولیز بهره‌برداری کرد.
محمد آقاجانلو در ادامه سخنرانی‌اش با ارائه راهبردهایی برای تولید فولاد سبز و کاهش کربن اظهار داشت: برای دوران کوتاه مدت و میان مدت راهبردهای زیر می‌تواند موثر باشد
1- بهبود، ارتقا و بهینه‌سازی فرایندی
2- پیش رفتن به سوی انقلاب صنعتی چهارم و هوشمندسازی زنجیره تولید فولاد
3- پیش‌بینی اصلاحات مورد نیاز در پلنت‌های موجود برای جایگزینی هیدروژن در دراز مدت
4- استفاده از هیدروژن مازاد صنایع پتروشیمی و پالایشگاهی به عنوان سوخت و یا جایگزین گاز طبیعی در فرایند احیا مستقیم .
5- توسعه تولید برق تجدیدپذیر (احداث نیروگاه خورشیدی یا بادی)
مدیرعامل شرکت ملی فولاد ایران درخاتمه سخنانش با بیان راهبردهای میان مدت و بلند مدت (با توجه به چشم انداز 2030 معاهده پاریس) افزود:
الف ) – توسعه روش جذب دی‌اکسیدکربن و تزریق آن به میادین نفتی و گازی و یا لایه‌های نمکی زیرزمینی
ب) – تولید هیدروژن توسط فرایند پیرولیز متان (به روش پلاسما و یا حرارتی) با توجه به مزیت دسترسی به منابع گاز طبیعی در کشور و همچنین میزان مصرف برق کمتر نسبت به روش الکترولیز به میزان 85% صرفه‌جویی انرژی برق و تولید محصول جانبی کربن جامد
پ)- رصد توسعه سایر تکنولوژی‌های در دست توسعه فولادسازی هیدروژن پایه مانند: میدرکس (پرد) هیدروژنی، هایبریت، هایفور و….
ت)- رصد تکنولوژی‌های در حال توسعه فولادسازی مانند الکترو-وینینگ
ج)- به کارگیری الکترولیز آب و تولید هیدروژن پس از توسعه مناسب بخش انرژی‌های تجدیدپذیر